اوتیسم چیست؟
اختلال اوتیسم طیف یک اختلال عصبی و تکاملی است که بر نحوه تعامل فرد با دیگران، برقراری ارتباط، یادگیری و رفتار او تأثیر می‌گذارد. اگرچه اوتیسم در هر سنی قابل تشخیص است، اما به عنوان یک “اختلال تکاملی” توصیف می‌شود، زیرا علائم معمولاً در دو سال اول زندگی ظاهر می‌شوند
بر اساس مطالعات منتشرشده، افراد مبتلا به اتیسم بیشتر از سایرین، با مشکلات روانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. بر اساس آمار، از هر ده نفر مبتلا به اوتیسم، هفت نفر بیماری روانی هم‌زمانی هم دارند بنابراین اینکه کودک مبتلا به اوتیسم، به بیماری یا اختلال دیگری، مانند اضطراب، اختلال کمبود توجه بیش‌فعالی یا حتی افسردگی مبتلا باشد، غیرمعمول نیست.
افسردگی و اضطراب، از رایج‌ترین مشکلات سلامت روان هستند که ممکن است روی افراد مبتلا به اوتیسم هم تأثیر بگذارن تحقیقات نشان داده که افراد اوتیستیک بیشتر از سایرین دچار افسردگی می‌شوند. آمارهای موجود می‌گویند بیش از نیمی از مبتلایان به اتیسم، افسردگی دارند. مطالعه‌ای روی 600 فرد مبتلا به این اختلال، حاکی از آن است که 40درصد از بزرگ‌سالان اوتیستیک و 8درصد از کودکان اوتیستیک، افسردگی دارند.
اوتیسم و علل و عوامل خطر آن
هنوز همه دلایل بروز اختلال اتیسم مشخص نشده است و ممکن است هر روز دلیلی تازه برای این اختلال کشف گردد. با این حال ، می توان عنوان نمود که دلایل زیادی برای اوتیسم وجود دارد که می تواند ریسک بروز این اختلال را بیشتر کند. تعدادی از آنها به شرح زیر است:
- اکثر دانشمندان موافقند که ژن ها یکی از عوامل خطری هستند که می توانند فرد را بیشتر در معرض اوتیسم قرار دهند و در اخرین مطالعات که در سال 2021 منتشر گردیده به وضوع اعلام گردیده است که درمیان دو قلو های همسان اگر یک قل دارای اتیسم باشد در حدود 36 تا 95 درصد احتمال وجود دارد که قل دیگر نیز اتیسم باشد ولی در دو قلو های غیر همسان اگر یک قل دارای اتیسم باشد تنها 31 درصد خطر ابتلای اتیسم در قل دیگر وجود دارد
- طبق داده های 2021 مرکز کنترل و پیشکیری بیماری های امریکا کودکانی که خواهر یا برادر دارای اوتیسم دارند بین 2تا 18درصد در معرض خطر بیشتری برای اوتیسم قرار دارند.
- افرادی که دارای شرایط ژنتیکی یا کروموزومی خاصی هستند ، مانند سندرم X شکننده یا اسکلروز ، می توانند ریسک بیشتری برای اوتیسم داشته باشند
- برخی دارو ها که در دوران بارداری مصرف می شوند ، مانند داروهای والپروئیک و تالیدومید ،داروی های ضد افسردگی و یا حتی استامیتوفن با خطر بیشتری برای اوتیسم مرتبط هستند.
- کودکانی که از والدین مسن تر متولد می شوند بیشتر در معرض اوتیسم هستند. و همینطور کودکانی که مادرانی زیر 18 دارند نیز می توانند ریسک بیشتری داشته باشند
- اتیسم هیچ ارتباطی با واکسیناسیون های دوره ای کودکان ندارد و این فرضیه مدتهاست که رد شده است
تشخیص اوتیسم در کودکان
- دو شاخص تشخیصی برای اختلال اوتیسم موجود می باشد، این افراد معمولا، در رفتار و تعامل اجتماعی دچار مشکل هستند و مورد دیگر اینکه، به کارهای تکراری و همیشگی علاقه دارند. این علامت از ویژگی های مشخص این بیماری هستند.شاید بسیاری از افراد در مواجهه با بیماران اوتیسمی، آنها را جدا از جامعه به حساب بیاورند که هیچ وقت نمی توانند در زندگی خود پیشرفت کنند، منتها افراد مبتلا به این اختلال، دید متفاوتی نسبت به جهان خود دارند. اگر والدین بتوانند در اوایل دوره، اختلال فرزند خود را تشخیص دهند به راحتی می توانند زمینه استعدادی او را تشخیص داده و در راه رسیدن به اهداف، به او کمک کنند.اگر توجه داشته باشید افراد اوتیسمی بسیاری در جهان وجود داشته و دارد که توانسته اند در زمینه های مختلف پیشرفت کنند و خود را به جمع افراد مشهور جهان برسانند. از جمله این افراد می توان به: داریل هانا، امیلی دیکنسون، جری ساینفلد و میکل آنژ اشاره کرد.بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال توانسته اند رتبه های برتر در تجارت و اختراع های جهانی را برای خود ثبت نمایند. این افراد دارای چشم اندازهای منحصر به فردی هستند که می توانند روزنه هایی از علم و دانش را به روی بشریت بگشایند. شاید این نکته برای شما هم جالب باشد که افرادی مانند: آلبرت انیشتین، چارلز داروین، استیو جابز و بیل گیتس مبتلا به اختلال اوتیسم بوده اند و توانسته اند در سطح بین المللی خود را به جهانیان ثابت کنند.برای تشخیص این بیماری، تنها پزشک متخصص مغز و اعصاب می تواند به شما کمک کند، دکتر متخصص مغز و اعصاب با داشتن تجربه می تواند زمینه های استعداد کودک شما را به راحتی شناسایی کرده و با دادن مشاوره به شما، در جهت پیشرفت فکری و ذهنی کودک، به شما کمک کند.
جهت حل مشکلات روان پزشکی می توانید با کارشناسان ما در کلینیک روانشناسی قرار در ارتباط باشید.
-
علائم و نشانه‌های اوتیسم
مبتلایان به اوتیسم ، علایق محدود و رفتارهای تکراری دارند و معمولا در ارتباطات و تعاملات اجتماعی به مشکل برمی‌خورند. در ادامه به نمونه‌هایی از رفتارهای رایج در مبتلایان به اوتیسم اشاره می‌کنیم. هرچند همه مبتلایان همه این رفتارها را ندارند، اما بیشتر آنها چندین مورد از رفتارهای گفته شده را خواهند داشت:
علائم در ارتباطات و تعاملات اجتماعی ممکن است شامل موارد زیر باشد
- برقراری تماس چشمی کم
- در زمان ارتباط با دیگران به نظر می‌رسد که به فردی که صحبت می‌کند، نگاه نمی‌کند یا به او گوش نمی‌دهد
- عدم به اشتراک گذاشتن علایق، احساسات، یا لذت بردن از اشیا یا فعالیت‌ها
- پاسخ ندادن یا کندی در واکنش به نام خود یا سایر درخواست‌های شفاهی دیگران برای جلب توجه او
- مشکل در ادامه دادن مکالمه با دیگران
- ادامه دادن به صحبت در مورد موضوع مورد علاقه خود بدون توجه به بی‌علاقگی دیگران یا بدون دادن فرصتی برای پاسخگویی
- عدم تناسب حالات چهره و حرکات بدن با مکالمه
- داشتن لحن غیرمعمول یا صدایی که ممکن است شبیه آواز خواندن یا روبات به نظر برسد
- مشکل در درک دیدگاه دیگران یا ناتوانی در پیش‌بینی یا درک رفتارهای آنها
- مشکل در تطبیق رفتارها با موقعیت‌های اجتماعی
- مشکل در دوست‌یابی یا به اشتراک گذاشتن وسایل و اسباب‌بازی‌ها
اوتیسم چگونه درمان می شود؟
هیچ روش درمانی برای اوتیسم وجود ندارد ، اما به اعتقادکارشناسان روانشناسی و متخصصان روانپزشکی روش های درمانی و سایر ملاحظات درمانی می توانند به افراد کمک کنند که حس بهتری داشته باشند یا به کاهش علائم آن ها کمک کنند.
بسیاری از رویکرد های درمانی شامل درمان هایی مانند موارد زیر می باشد:
- رفتار درمانی
- بازی درمانی
- کار درمانی
- فیزیوتراپی
- گفتار درمانی
ماساژ ، پتو و لباس سنگین ، و تکنیک های مراقبه نیز ممکن است اثرات آرامش بخش را ایجاد کند. با این حال ، نتایج درمانی متفاوت خواهند بود. برخی از افراد در این طیف ممکن است به خوبی به رویکرد های درمانی خاصی پاسخ دهند ، در حالی که برای برخی دیگر اینگونه نیست.
